Najveći dio populacije hronično je dehidriran. Međutim, rješenje ne počiva u hidrataciji već u mineralizaciji organizma. Jer povećan unos vode u organizam ne znači da je ta unešena voda i apsorbovana. Slično je i sa hranom – nisi ono što pojedeš već ono što provariš. Kada je o posledicama dehidracije riječ (a ljudi danas piju vodu više nego ikada prije), dovoljno je uputiti na višedecenijsku kliničku praksu Entoni Vilijema koja pokazuje da je dehidrirana jetra uzrok 90% najčešćih bolesti (poremećaj rada štitne žljezde, Hašimoto sindrom, visok krvni pritisak te masa drugih hormonalnih i kardiovskularnih bolesti).
Krenimo redom.
Vanćelijki prostor (ekstracelularnu sredinu) karakteriše visoka koncentracija natrijuma, hlora, kalcijuma, glukoze, bikarbonata. Unutarćelijski prostor (intracelularnu sredinu) karakteriše visoka koncentracija kalijuma, fosfata, magnezijuma i aminokiselina. Ova razlika je od suštinskog značaja za funkcionisanje ćelije. Transport molekula kroz ćelijsku membranu (iz vanćelijskog u unutarćelijski prostor) može biti pasivan i aktivan. Paisvan transport (prosta difuzija, olakšana difuzija i osmoza) vrši se bez utroška energije i spontano. Aktivan transport podrazumjeva da se kretanje molekula kroz ćelijsku membranu vrši uz utrošak energije. Ovo naročito važi za kalijum i natrijum, odnosno posredno za ulazak vode u unutarćelijski prostor.
Ukoliko se voda zadržava u vanćelijskom prostoru (izvan ćelije), onda govorimo o neželjenoj (vanćelijskoj) retenciji vode i dehidraciji. Ukoliko se voda zadržava u unutarćelijskom prostoru (u ćeliji), onda govorimo o poželjnoj retenciji vode. Vanćelijka retencija vode znači da voda nije iskorištena, da je ćelija dehidrirana te da je posledica zaliven, mlohav nadut i mekan izgled tijela, jer mišići nisu vidljivi usled zadržavanja vode u prostoru između mišića i kože. Unutarćelijska retencija vode znači da je ćelija pravilno hidrirana a da je posledica oštar, tvrd i pun izgled tijela sa jasno vidljivim separacijama, jer voda u mišiću jasno ističe pun potencijal mišića. Zbog toga na primjer, visok estrogen, visoka količina kuhinjske soli, kreatin te ishrana bogata ugljikohidratima, nužno izazivaju vanćelijku retenciju vode i loš fizički izgled. Na drugoj strani, oralni anabolici kao što su Anavar i Vinstrol suštinski imaju prostu biohemijsku funkciju i to da smanje vanćelijsku a povećaju unutarćelijsku retenciju vode. Istu funkciju, samo manjeg intenziteta i efikasnosti, imaju elektroliti.
Primarni elektroliti su kalcijum, natrijum, kalijum i magnezijum. Njihova osnovna funkcija je omogućavanje komunikacije vanćelijskog i unutarćelijskog prostora kroz ćelijsku membranu. Elektroliti omogućavaju hidrataciju ćelije, osmozu, regulaciju kiselosti krvi (njene ph vrijednosti) te funkciju mišićnog i nervnog sistema. Bilo kakav poremećaj u balansu elektrolita nužno i neposredno vodi ka ozbiljnim hormonalnim, kardiovaskularnim i neurološkim komplikacijama.
Zbog toga je suprotno postojećim ubjeđenjima te svakodnevnoj građanskoj ali i sportskoj praksi, suplementacija mikronutrijentima, fiziološki posmatrano, primarnija od suplementacije makronutrijentima. Jer minimum potrebnih aminokiselina ipak se može unijeti hranom. Međutim, minimum potrebnih minerala nije.
Kako napraviti elektrolite?
U čašu vode, razmutite kesicu magnezijuma u prahu, stavite 1g kalijumove soli, 1g himelajske soli te 1g kalcijuma. Pijte 2-3 puta dnevno. Uz ove tri doze elektrolita u toku dana rasporedite ravnomjerno ostalu suplementaciju mikronutrijentima: 50mg cinka, 100µg selena, 3g vitamina C, 3000 ij vitamina D3 te kompleks vitamina B.
Sviđa Vam se ovaj članak i želite da saznate nešto više o ishrani i treningu? Kliknite OVDJE i naručite lično prilagođen plan ishrane i treninga!